zeki demirkubuz ankara'ya geldi. önce yeraltı filmini izledik. ardından ekşi sözlük yazarları ile birlikte söyleşi yaptık.3 saat sürdü çok keyifli idi. ve kendini daha çok sevdirdi. sevdirdi zira uzun senelerdir bu işi yapmasına rağmen heyecanlı idi. o heyecan yaptığı işe tutkusunun heyecanı idi.kişisel değildi. o heyecan masumdu. kirlenmemişti.
daha çok sevdirdi zira tek tek özenle yanıtladı soruları. espri yapayım diye kasmayan kendi eğlenmek için espri yapan adamlardandı o. gözleri değişiyordu espri yaptığında ya da iç dökmelerinde. kömür gibi göz bebekleri inanılmaz bir siyah ışıkla doluyordu. sahiciliği daha çok sevdirdi tam da bu yüzden. karşınızda o hep karanlık gibi görünen filmlerin tüneli değil de ışığı gibi idi gözleri.
konudan konuya geçişleri rakının yanında çay içmek gibi keyifli idi. ağzı hep kuru gibi konuşurken hiç su içmeden sadece kahve içmesi de filmlerde nedeni değil nedensizlikleri araması gibiydi. zıtlıklar üzerine yaptığı konuşmalar kendini tekrar eder gibi duracak iken kendini yeniden yaratan konular gibiydi.
zeki demirkubuz sürekli kendini kazıyan biri gibi. bildiğiniz kazı-kazanlar var ya hani onun gibi.kendinden ne çıkacağını kendisi de merak eden biri. kazıyacak görecek ve bize gösterecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder