hep sabahları asık suratlı idim. mutlu rüyadan uyansam bile bir süre sonra yüzüm sabah somurtmasına girer ve en az 1 saat devam ederdi bu gudubet yüz. belki mutlu gecelerin sabahında geceden kalma hoş yüzlü oldum ama 1 günü geçmeyen günlerdi. sürekliliği hiç olmayan, toplasan 5 bile etmeyen.
sonra bu sabah fark ettim ki 1 haftadır neredeyse, gözümü açarken kocaman gülümseme ile açıyorum. sözünü ettiğim mutluluk hali falan değil, konu o değil. konu sadece şu; gü-le-rek uyanıyorum. gözümü açıyorum kocaman gülen gözü görüyorum benden önce.. "günaydın" sesimden önce suratımda taa içten gülen gözlerimde.o tombiş yanaklarımda. gülümseyen günaydın.
tüm çocukluğum tüm öğrenim hayatım ve en son tüm işe gitmelerim de yüzüme sadece sabahları yerleşen o yüz, o suratsız yüze kocaman gülücük yerleştiren ilham kaynağıma ilham kaynağı olmaz mıyım ben?
olurum..
alfabe 2.harf ile başlar.
